Aysel xanımla kitabı müzakirə etdik, daha doğrusu, "Dartanyanlar" kitab klubu müəlliflə görüş təşkil etmişdi, mən də uzaqdan-uzağa qoşulub fikirlərimi çatdırdım. İradları səmimi qəbul etməsi, mədəniyyəti və sadəliyi ilə Aysel xanım mənə olduqca xoş təsir bağışladı, ona görə kitab haqqında çox sərt tənqid yazmağa əlim gəlmir, nə yalan deyim... Ancaq bu, romanın mahiyyətini dəyişmir.

Kitab çatdırdıqlarına nəzərən çox uzundur, yaxşı redaktə ilə üç yüz yetmiş iki səhifəni, ən azı, yarıbayarı azaltmaq olardı, yeniyetmələr və gənclər üçün qəşəng sevgi romanı çıxardı, ancaq təəssüf ki, roman eynilə təkrarlanan dialoqlar, mövzuya heç cür dəxli olmayan səhnələr və müəllifin bir fikrə gəlməkdə çəkdiyi çətinliklər ucbatından xeyli uzun alınıb.

Romanda Mələk adlı qız (ancaq qanadsız mələk başqasıdır) Ayxan adlı oğlanı özü ilə münasibət saxlamağa, demək olar ki, məcbur edir, sonra ondan sevgi gözləyib soyuqluğu ilə eşq əzabı çəkir. Bu ərəfədə yaxınlığında onu sevən insanları gözü görmür. Kitabda eyni əhvalat əvvəlcə Mələyin, sonra onun yaxın dostu Muradın dilindən verilir, maraqlı seçimdir, ancaq müəllif burada naşılıq edir və işin öhdəsindən lazımınca gələ bilmir, nəticədə əhvalat, təxminən, üzü köçürülmüş mətn kimi təkrarlanır.

Kitabın redaktəsi çox zəifdir, dilimizə yad olan, bədii mətnə yaraşmayan ifadələr insanı yorur. Ümumiyyətlə, mən belə başa düşdüm ki, müəllif üslubunu, hələ ki, tapmayıb, öz tərzini oturda bilməyib. Ümidvaram ki, növbəti işlərində Aysel xanım daha dəyərli və daha dərin əsərlərlə oxucularının ruhunu oxşayacaq. Uğurlar!