Bir-birindən maraqlı on hekayənin olduğu kitabdır "Qanadlı körpü". Ataqam bəy gəzdiyi ölkələrdə gördüklərindən, başına gələnlərdən və eşitdiklərindən hekayələr uydurub, lakin onların dili qətiyyən quru əhvalat tərzində deyil. Kitab 2019-cu ildə Köhlən nəşriyyatında ortabab keyfiyyətdə çap olunub, yüz altmış dörd səhifədir. Görkəmcə brutalizm elementləri daşıyan kitab əldə tutanda insana rahat gəlmir, kağızların keyfiyyəti və şriftlər insanı oxumağa sövq etmir. Ancaq bütün bunlara rəğmən, müəllif sanki nəşriyyatın qayğısız yanaşmasının acığına elə bir üslub istifadə edir ki, bir də görürsən, bağlanmısan kitaba, bir tərəfdən əlindən qoymaq istəmirsən, digər tərəfdən oxuyub bitirməyə qorxursan.

Məndə Köhlən nəşriyyatının başqa kitabları da var, sözügedən kitab daxil, hamısını Nizami Əlisoy hədiyyə edib, çox təşəkkür edirəm! Düzü, bu vaxtacan oxuduqlarım – Xanın "type: entry-hyperlink id: 5rQM04WIWAJvQz7dQfSOsi" uydurması və Kamal Abdullanın "type: entry-hyperlink id: kF8pwR0TQqJ1m7ePhxyS7" səfsətəsi – xeyli yaxşı tərtibatda çap olunmuşdu. Nədənsə "Qanadlı körpü" öyrəşdiyimiz Köhlən keyfiyyətində alınmayıb. Yəqin, kitabın bütün tirajları bitib növbəti nəşrə gedəndə düzələcək.

Ataqam bu kitabdakı hekayələrin hər biri üçün fərqli dil, fərqli üslub, fərqli stilistika işlədib. Çox təəccübləndim, bunu necə etmək olar? Elə bil bütün hekayələri başqa-başqa adamlar yazıb. Hekayələrin ortaq cəhətləri də var: ironiya, xüsusi incə yumor, obrazların bir-birlərindən kəskin fərqləndirilməsi, rəngarənglik və gözlənilməzlik. Bundan başqa bu balaca kitabda xeyli yeni söz istifadə edib yazıçı. Özü də elə konteksdə verib ki, sözlərin mənasını kənarda axtarmağa ehtiyac yoxdur, ilk dəfə eşitdiyin sözü müəllif oxucunun tam başa düşəcəyi tərzdə ötürür. Bəzən kitabı tərifləyəndə deyirlər, "elə bil, müəllif yanına lüğət qoyub, yazıb", Ataqamın kitabında bu məsələ bir neçə pillə daha üstündür, məncə, əsl yazıçısayaq alınıb, yəni burada lüğət müəllifə kömək etmir, əksinə, yazıçı dilin söz tərkibini zənginləşdirir.

Kitabda ən sevdiyim hekayə "Gecəgörənlər" oldu, son dövrlərdə o keyfiyyət, o bədiilik və o "səs"də mətn oxuduğumu xatırlamıram, çox fərqli və çox gözəl idi. Bundan başqa "Qanadlı körpü" hekayəsi özünün absurd, ancaq maraqlı və əyləncəli stilistikası ilə məni özünə valeh etdi.

Mən bu kitabı çox bəyəndim. Hamıya ürəklə tövsiyə edərdim! Balaca kitabdır, atın çantanıza, yol gedəndə, kimisə gözləyəndə, yaxud evdə çay içərkən oxuyun, zövq alın.

Ataqam bəyə həm maraqlı hekayələrinə, həm də dilə qatqısına görə təşəkkür edirəm. Uğurlarının davamını arzulayıram. Bəy nə yazsa, oxuyacağam, üslubuna heyran qaldım!