Ruzigar Ələkbərin "Orion 51" romanı fentezi (elmi-uydurma) janrında yazılmış, yumşaq desək, qəribə romandır. Roman Üçüncü Dünya müharibəsindən sonrakı dövrdə "yaşayan" Lefteris adlı qəhrəmanın başına gələnlərdən bəhs edir və məncə, çox yaxşı başlayır, sonra bir az tempini düşürür, ortalarda oxucunu bir az yorub sonlara doğru yenidən maraqlılaşıb qəribə tərzdə sonlanır. Əsərdə insanı düşünməyə, bəzən araşdırmağa vadar edən fikirlər var; bu da müəllifin intellektindən, dünyagörüşünün dərinliyindən və fantaziya – uydurma qabiliyyətindən xəbər verir. Müasir dövrdə çox oxunan, tələbatı getdikcə artan elmi-uydurma janrını sevənlər üçün yeni aləmlər, yeni personajlar və bir-biri ilə əlaqədar olmasa belə, bir-birinə maraqlı tərzdə bağlanan yuxular kitabı maraqlılaşdıran elementlərdir. Ən xırda detallarına qədər təsvir olunmayan (əslində mən daha dəqiq təsvirlərin olmasını istərdim), bəlkə də, necə göründüyü oxucunun öz təxəyyül gücünə həvalə edilən başqa ulduzlar və aləmlərə "səfər" etdikcə müəllif həm də insanın daxili aləmi, travmaları, qorxuları və arzularının onun psixologiyasında necə rol oynaması məsələlərinə toxunur.

Mətnin korrektə və redaktəsində problemlər var. Tələsmədən bir az daha qayğı göstərilsəydi mətnə, çox gözəl olardı. Bundan başqa, dialoqları heç cür sevə bilmədim. Kitabın əvvəlindən sonuna qədər dialoqlar məni əsərdən qoparan hissələr oldu. Bəzən xarici filmin türk dilinə dublyajından sonra dilimizə pis tərcümə olunmuş halı kimi görünürdü obrazların söhbəti. Bir də, məncə, romanı yaxşı redaktə ilə bir az daha qısaltmaq olardı. Oxumaq nə qədər zövqlü də olsa, zənnimcə, "Orion 51" romanından bəzi hissələri çıxarsaq, heç nə azalmaz.

Romanda ən sevdiyim şey müəllifin intellektə, düşüncəyə ağırlıq verməsi oldu. Kitabda Eynşteyndən tutmuş Anaksimandra qədər kimlər yoxdur ki… Özü də çoxlu dahi şəxsiyyət bir səhnədə, bir mübahisənin mərkəzində… Bu, çox maraqlı səhnədir və məncə, uğurlu alınıb. Bundan başqa, əhvalatın axışında müəllif xüsusi fəndlər işlədib, roman irəlilədikcə bir az əvvəl oxuduğun şeyin əslində tamam başqa mahiyyət kəsb etdiyini görürsən və bu qayda romanın sonuna qədər davam edir.

Ruzigar Ələkbər "Orion 51" əsərində bizi təkcə maraqlı və qəribə aləmlərdə, beyni "masaj" edən yuxularda gəzişdirməklə kifayətlənmir, həm də insanlıq tarixinin gedişi, dinlərin meydana çıxması, ölkələrin apardığı siyasət kimi "böyük-böyük" mətləblərə də girişməyə və oxucunu da bu məsələlər üzərində düşündürməyə cəhd edir.

Romanın ortalarında qalaqlanan, bəzən qəzet məqaləsi dadsızlığına varan bəzi darıxdırıcı səhnələr və dialoqları nəzərə almasaq, "Orion 51" romanını uğurlu saymaq olar. Elmi-uydurma həvəskarlarına arxayınlıqla tövsiyə olunacaq maraqlı romandır. Bilirəm ki, Ruzigar Ələkbər bundan sonra çox daha gözəl, çox daha dərin və çox daha oxunaqlı romanlar yazacaq və bir də ləzzətlə oxuyacağıq.

Müəllifə uğurlar arzu edir, yaradıcılığının davamlı olmağını diləyirəm.